Geen categorie

Project rond Barmhartigheid 2023

Matteüs 25, 31-40

Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon. Dan zullen alle volken voor hem worden samengebracht en zal hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt; de schapen zal hij rechts van zich plaatsen, de bokken links. Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling of dakloos en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.” Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? Wanneer hebben wij u als vreemdeling of dakloos gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?”  En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijkste van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

De goede lezer zal opmerken dat het 7^e werk van barmhartigheid, het begraven van de doden door Jezus niet genoemd wordt. Paus Innocentius III (1198-1216) voegde in het jaar 1207 het zevende werk  toe. Het werk dat hij uitkoos was ‘de doden begraven’. Het is ontleend aan het Bijbelboek Tobit, waarin naast twee bekende, ook door Christus genoemde werken van barmhartigheid, speciaal de zorg voor de overledenen wordt benadrukt: “Ik gaf brood aan de hongerige en kleren aan de naakten; als ik het lijk van een volksgenoot buiten de muren van Nineve zag liggen, dan begroef ik het”. (Tobit 1,17). In de door pestepidemieën geteisterde middeleeuwen had het moeilijke en gevaarlijke werk van ‘doden begraven’ immers een bijzondere waarde.

 Vanuit het oogpunt van Diaconie wil diaken Jan van Steenoven een project rond de 7 werken van Barmhartigheid op starten in de Christus Koningparochie en de Franciscusparochie.

Dit project bestaat uit 6 bijeenkomsten van ongeveer 1,5 uur die we houden in de grote zaal van de pastorie in Zundert. Aanvang steeds om 19.30 uur. Het zijn op zichzelf staande avonden, dus als u ’n keer niet kunt geen probleem. Deelname is gratis.

 Belangrijkste doelstelling van het project is bewustwording.

Je er van bewust worden dat Barmhartigheid niet alleen iets is van ‘daar’ maar ook van ‘hier’. Barmhartigheid in je eigen leef- en woonomgeving.

Diverse organisaties en personen die werkzaam zijn binnen het werkveld van Barmhartigheid zijn gevraag om uitleg te geven over de manier waarop zij Barmhartigheid vorm geven.

Programma

• 6 juni: de ‘Hongerige Voeden en Dorstige Laven’ met medewerking van

De Voedselbank Etten Leur.

• 13 juni: ‘De Zieken Bezoeken’ met medewerking van diaken Jan van Steenoven over Palliatieve zorg.
• 20 juni ‘De Vreemdeling / Dakloze Opnemen’ met medewerking van Pastor Naomi, van het Annahuis Breda.
• 27 juni: ‘De Naakten Kleden’ met medewerking van Lucinda Lambertus van het Leger des Heils.
• 4 juli‘ De Gevangen Bezoeken’ met medewerking van Gevangen Zorg Nederland.
• 11 juli ‘De Doden Begraven’ met medewerking van Annelies van Dongen, Mathijssen uitvaartverzorging.

Verder informatie bij diaken Jan van Steenoven.

Mail: jan.vansteenoven@kpnplanet

Telefoon: 06 83591622

Zien soms even,

Wanneer iemand die je dierbaar was wegvalt, kan je hart verduisterd raken. Het kan dan zijn dat je nauwelijks mensen om je heen verdraagt. Sommigen hopen met raadgevingen je hart wat lichter te maken: Je moet er eens uit, ga bij een club, of kom gezellig met ons mee. Het kan helpen, maar doet het vaak niet.

Die adviezen zeggen meer over degenen die ze geven dan over de persoon voor wie ze bedoeld zijn. Ze gaan vaak over hun gevoel van onmacht bij jouw verlies. Niet iedereen houdt die onmacht goed uit. Soms ben je als nabestaande meer geholpen met iemand die even bij je blijft en zwijgt.

Zoiets gebeurt in het evangelie. Twee vrienden van Jezus zijn totaal ontredderd door wat gebeurde op de berg Golgotha. De een heet Kleopas, de ander krijgt geen naam. Het is alsof de schrijver Lucas ons laat weten, jijzelf zou die ander kunnen zijn.

Er voegt zich iemand in stilte bij hen. Ze merken hem niet meteen op. Waar hebben jullie het over? Verbouwereerd vragen ze of hij de enige is, die niet weet wat er gebeurd is. Wat dan? Ze vertellen over hun droom die in duigen is gevallen door de dood van Jezus. We hadden nog zo gehoopt dat Hij de Verlosser zou zijn.

We hadden nog zo gehoopt, dat….We horen het vaker, iemand gaat met pensioen en blijkt plotseling ongeneeslijk ziek. En we hadden nog zo gehoopt, dat ie kon gaan genieten.

De vreemdeling hoort de pijn en ontgoocheling. Het wordt tijd om iets te vertellen over Gods bedoelingen. Hij leidt de twee langs de grote Bijbelse verhalen die ze vroeger van hun ouders hebben gehoord. Dat gaf toen altijd een gevoel van geborgenheid en bescherming.

De vreemdeling haalt die oude verhalen onder het stof vandaan en hierdoor komen de mannen ‘thuis’ in de veilige vertrouwde emotie van hun kinderjaren. Zoals kinderen zich het warme en veilige gevoel herinneren als ze terugdenken aan de verhaaltjes die papa en mama hen voorlazen bij het naar bed gaan, zo vergaat het deze twee.

De verhalen worden door de vreemde van nieuwe glans voorzien. Kleopas en de ander komen al wandelend weer thuis in hun hart. Hun hart dat nu brandt. De vreemdeling heeft de steen ervoor weggerold.

Als ze thuis aankomen, vragen ze hem te blijven. Het goede gevoel van onderweg willen ze niet kwijt. Want waar vind je iemand die als je er helemaal doorheen zit, jou zo kan optillen, zodat je weer vrij kunt ademhalen. Die wil je graag vasthouden.

De wandelaar gaat mee aan tafel. Hij neemt het brood, spreekt de zegen uit, breekt het en deelt het met hen. Nu gaan hen de ogen open. In het gebaar herkennen ze hun Heer en Meester. En in het gebaar verdwijnt hij uit hun zicht. Het is alsof Lucas hiermee wil zeggen: wil je Hem blijven zien in dat gebaar, dan mag je zelf breken en delen.

Soms is voor ons een gebaar ook voldoende om een dierbare die we missen erin terug te herkennen. Wij herkennen Hem of haar in een gebaar, een woord, een lied, een beeld. Heel even zien we, en weten we dat diegene nooit uit je hart verdwijnt.

Soms komt de herkenning langs in de kinderen en kleinkinderen. Plotseling zie je in hen je geliefde terug: hoe ze als hun vader de pen vasthouden, hoe ze het brood aansnijden, hoe ze als hun moeder klinken, hoe ze het loopje van Opa hebben, hoe ze als Oma zitten, hoe je je geliefde herkent in dat kleine handje van een kleinkind dat naar je zwaait. Heel even zien we.

De steen was voor het hart van de twee vrienden weggerold. Ook zij waren uit hun eigen graf opgestaan. Niets hield hen meer tegen om te geloven dat hun Heer leefde. Jezus leeft waar het brood gebroken wordt. Hij is aanwezig in een gemeenschap waar het brood met elkaar gebroken en het leven gedeeld wordt. We hernemen zijn gebaar elke zondag en mogen Hem daarin herkennen. Amen

De bijeenkomsten voor de vormelingen zijn telkens van 16.00 tot 17.15 uur.

Die voor de ouders van 20.00 tot 21.30 uur.

Alle bijeenkomsten in het parochiecentrum in St. Willebrord.

Beste vormelingen,

Zo spreek ik jullie maar even aan, want ik ken jullie namen nog niet, maar dat komt nog wel hoop ik.

Jullie zijn (bijna allemaal) gedoopt en hebben hoogstwaarschijnlijk Eerste Communie gedaan. Allebei toen je nog heel klein of niet al te groot was. Maar nu ben je hard op weg om wel groot te zijn; groot van lijf en leden en bijna volwassen. Bijna klaar met de basisschool en je denk niet meer als een klein kind en hopelijk praat je zo niet meer. De grote wereld ziet je aan en jij ziet naar je toekomst. Uitdagend, spannend en af en toe een beetje eng tegelijk.

Maar wat zegt het dan, dat je gedoopt bent; iets met Jezus hebt? Wat is dat, nu en in de toekomst? De liedjes, versjes of kindergebeden van toen spreken niet meer zo aan of zijn zelfs een beetje lachwekkend geworden. Maar wat dan?

Vrijdag 2 juni komt vicaris Paul Verbeek naar                         

St. Willebrord om je het Vormsel toe te dienen.

En dat Vormsel is net als Pinksteren, het

Feest van de Geest.

De Heilige Geest die mensen altijd bij staat,

net als Jezus. Die ons helpt en waar nodig ook troost.

Je kunt Hem niet zien, maar wel voelen.

Daarom wordt Hij vaak afgebeeld als vuur of als een duif, een vredesduif, want de Geest heeft alles te maken met vrede, vreugde, wijsheid en kracht.

Het Vormsel is op weg naar volwassenheid, dan ook de logische stap na het Doopsel en de (1^e Heilige) Communie en is net zo’n werkzaam teken van Gods liefdevolle aanwezigheid bij  jou, door Jezus en de H. Geest.

Wij starten in het parochiecentrum op 11 april met een informatie avond voor jou en je ouders of verzorgers. De voorbereidende bijeenkomsten voor dat feest zijn op dinsdagmiddagen na schooltijd.

Voor jullie ouders of verzorgenden zijn er ook 2 bijeenkomsten.

We denken na over wat de Geest voor ons betekent en dan denk je ook na over jezelf. Wie wil ik zijn, wat wil ik doen of anders gezegd: “Wat is mijn roeping, mijn doel in het leven?”

Dat doen we niet alleen met verhalen uit de Bijbel, maar ook door daarover met elkaar te praten, een spel te spelen en te tekenen of te schilderen.

We gaan nadenken over hoe we in het leven kunnen staan .

Ik, die jullie nu deze ‘brief’ schrijf, ga jou en je ouders in die voorbereiding begeleiden.

Ik heet Embregt (dat is mijn voornaam) Wever.

Ik ben sinds 1 juli 2022 pastor in onze parochie.

Er staat op internet nog een gesprek dat Leo Fijen

ooit met mij had.

Ik heb er veel zin in om voor en vooral

met jullie aan de slag te gaan!

Als je mee wil doen, kom dan samen met je ouders naar de informatieavond op 11 april om 19.00 uur in het parochiecentrum in St. Willebrord.

Gedurende de voorbereiding worden je ouders met een nieuwsbrief op de hoogte gehouden van al wat we doen.

Met hartelijke groet van mijzelf en pastoor Hans van Geel,

Hopelijk tot spoedig ziens!

Namens de parochie,

Embregt.

In de Chrismamis worden de heilige oliën voor de doopleerlingen en de ziekenzalving gezegend en het heilig Chrisma gewijd. De Bisschop, zoals het er nu uitziet Mgr. Mutsaerts, is de celebrant van de Chrismamis.

De Chrismamis vindt dit jaar plaats op woensdag 5 april 2023 om 19.00 uur in de kerk van de H. Willibrordus, Pastoor Bastiaansensingel 30, Sint Willebrord.

Link naar de livestream: Chrismamis Bisdom Breda 2023 – YouTube  en  https://kerkdienstgemist.nl/stations/2680/events/event/15922809-202304051900

U bent van harte welkom om op Goede Vrijdag,
7 april om 15.00 uur, samen met pastoor Hans
van Geel, in het processiepark van de H.
Willibrorduskerk te St. Willebrord, de Kruisweg
te lopen.
We herdenken dan de tocht die Jezus maakte
van het paleis van Pilatus naar de heuvel
Golgotha. Net ter dood veroordeeld droeg Jezus
zelf het kruis, waaraan hij op Golgotha zou
sterven.
Het is een oude kerkelijke traditie, om op Goede
Vrijdag, het lijden van Jezus te overdenken
d.m.v. een rondgang langs de 14 staties van zijn
lijdensweg.
Vanaf de H. Martinuskerk in Rucphen, zal een
groep wandelaars gezamenlijk te voet op weg
gaan om deel te nemen aan de Kruisweg.
U bent van harte uitgenodigd om met ons mee
te wandelen, we verzamelen vanaf 13.45 uur bij
voornoemde kerk en vertrekken om 14.00 uur.
Na afloop drinken we een kopje koffie in het
parochiecentrum om vervolgens de terugtocht
naar Rucphen aan te vangen.

Een duiveltje en een engeltje op de schouder.

U kent het wel, een engeltje en een duiveltje op je schouder. Het engeltje staat voor het goede. Het duiveltje voor vage beloftes en verleidingen. We horen over Adam en Eva in het paradijs. Het gaat goed met hen. Ze mogen niet eten van de boom van de kennis van goed en kwaad. Als ze daarvan eten, zullen ze sterven.

Daar is de duivel, niet op de schouder, maar als een slang in de paradijstuin. Een tuinslang zogezegd. Hij verleidt: Je sterft niet als je van de boom eet. Het is nepnieuws, zegt de duivel. God wil niet dat jullie groter worden dan Hij. Het is eigenbelang van God. De slang is een dealer in leugen en bedrog.

Als je met de duivel mee gaat, is terugkeren op je schreden niet eenvoudig. Je komt dan in een wereld van berekening, harde taal, uitsluiting, bangmakerij. Adam en Eva moesten het paradijs verlaten. Ze zijn de duivel gevolgd en hun onschuld kwijtgeraakt.

Voortaan leven ze niet meer in Gods idyllisch rijk van liefde en vrede, maar in hun eigengemaakte harde wereld. Ook wij leven in die wereld, die almaar harder en cynischer lijkt te worden. Ook wij worden verleid door duivelse dealers in leugen en bedrog. Welke keuzes maken we daarin? Welke wereld willen we? Zijn we in staat om een stukje wereld van goedheid terug te brengen?

In de evangelielezing gaat Jezus de woestijn in. Geen paradijs, maar dorre vlakte. Ook hier is de duivel aan het werk. Wie met God wil leren leven is niet gevrijwaard van verleiding. Jezus verblijft 40 dagen in de woestijn en onderzoekt daar zijn geweten. Welke keuzes maakt Hij? Welke wereld wil Hij? Wie is Hij? Wie wil Hij zijn? Waartoe roept God Hem? Welke verleidingen zijn er voor Hem?

Daar staat hij met op de ene schouder het engeltje en op de andere het duiveltje. De duivel verleidt hem drie keer met maar een doel: Hem ontregelen. Dealen in bedrog. Wegleiden van God.

De duivel zegt: als je de zoon van God bent, dan kun je alles wat je wilt. Je kunt van stenen brood maken. Als je van de tempelmuur springt dragen engelen je op handen. Boven op een berg verleidt de duivel Hem een derde keer, want Jezus mag de hele wereld voor zichzelf hebben, als Hij maar God loslaat. Jezus weerstaat de verleidingen.

Hij blijft op zoek naar Gods diepste kern in zijn eigen hart. Jezus wil het paradijs terug op aarde. In de woestijn vindt Jezus in zijn hart de paradijstuin terug. Het wandelpad erdoorheen spreekt van liefde voor God en de naaste, spreekt van vrede voor iedereen, zoekt het geluk voor elke mens. Jezus heeft Gods tuintje in zijn hart.

Misschien is dat ook wat van ons gevraagd wordt in deze 40 dagen, om wat minder te luisteren naar het duiveltje op onze schouder, en wat meer te letten op het engeltje. Wie zijn wij in onze kern? Voelen we God dicht bij ons? Welke wereld willen wij maken? Hoe willen wij onze samenleving vormgeven? Hoe kunnen wij naasten zijn voor kwetsbaren, vluchtelingen, vreemden? Wat vraagt God van u, van mij?

Het duiveltje dat op de schouder van onze maatschappij zit, is er een dat graag mensen kwetst en afbrandt en uitsluit. Het is het duiveltje van simpele oplossingen voor complexe problemen. Het is het duiveltje dat de harde taal spreekt die mensen onrecht doet. Voor je het weet ga je met hem mee en ben je in de valkuil getrapt.

Zouden we ook naar het engeltje op onze schouder kunnen luisteren? En iets van het Paradijs terugverlangen voor onszelf en voor alle mensen. De plek waar het goed is, waar God naar ons omziet, waar mensen het beste voor elkaar en de wereld wensen en wij die wereld samen willen maken.

We krijgen 40 dagen de tijd om ons op al deze vragen te bezinnen. De vastentijd biedt de mogelijkheid om het duiveltje en het engeltje te leren onderscheiden. God zal onze gids zijn. Amen

Pastor Wim van Reen