God, toevlucht in onze nood.
Voorafgaand aan het Paasgebeuren was er de veertigdagentijd,
de periode van in de woestijn verkeren, periode van
bezinning.
Door de coronapandemie zijn we in de woestijn letterlijk
op onszelf terug geworpen.
Alles waar we ons eerder druk over maakten, stelt nu niets voor. We verkeren
met heel de wereld in onzekerheid…in een soort
stille oorlog tegen een sluipend virus.
Op allerlei wijze proberen mensen elkaar te helpen
met kleine, maar o zo belangrijke manieren van nabijheid.
Al is het op afstand… het voelt warm, goed, oprecht
aan.
Nu wordt het Pasen. De natuur ontluikt met zijn
prachtige bloemen, bloesems, dieren krijgen jongen en
de zon gaat steeds krachtiger schijnen.
Het valt ons toch wel erg moeilijk opnieuw te beginnen,
zonder vastigheid, zekerheid, zomaar gelovend op de
goeie afloop.
Ook voor ons wordt het Pasen.
Jezus vraagt aan de leerlingen als ze midden in de
storm van het leven binnengevaren zijn: Waar is uw
geloof? Waar is uw vertrouwen?
Met Pasen komt de Heer ons tegemoet en zegt: Kom,
vertrouw op Mij!
We gaan samen opnieuw beginnen. Het zal anders
zijn dan voordat we de woestijn ingingen. Leef meer
bewust! Bid en vier met elkaar het leven.
Wees dankbaar voor de vriendschappen die in deze
crisis zijn ontstaan. Ook de vriendschap met Jezus,
met Maria.
Jezus houdt van ons! Hij geeft ons de levende woorden
mee: ‘Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik
jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet
ongerust en verlies de moed niet’.
Houd de hoop levend!
Namens het pastoraal team wens ik u een Zalig Pasen!
Pastoor Hans van Geel
