Op zondag 10 september nam ik na 8 jaar afscheid als pastoraal werker van de parochies van Sint Franciscus en Christus Koning. Tevens nam ik na bijna 35 jaar afscheid van mijn pastoraal werk, vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Mijn afscheid werd gevierd in een eucharistieviering in de Willibrorduskerk te Sint Willebrord.
Wat was het een geweldig mooie en indrukwekkende viering. Er was een koor samengesteld uit koorleden van de tien parochiekernen. Een imposante aanblik om meer dan 50 mensen met elkaar te zien en horen zingen, onder leiding van Tonnie Sedee en begeleid door Cia van Bragt aan het orgel. Heel veel dank voor de prachtige zang, deels uit Taizé, hetgeen voor mij voelde als thuiskomen in geloof. Ik heb uit volle borst alle liederen kunnen meezingen. Een vrijwilliger had ook een magnifieke tekst geschreven bij de melodie van het Limburgse volkslied. Ik was geroerd toen ik de klanken van mijn geboortestreek hoorde.
Er waren acolieten en lectoren van de beide parochies om te assisteren in de dienst. Heel veel dank ook aan hen, dat zij hebben bijgedragen aan de bijzonder sfeervolle eucharistieviering. Dank ook aan Wim Roelands die als ceremoniarius een liturgisch oogje in het zeil hield. Uiteraard ook dank aan de, op de achtergrond altijd aanwezige, koster Jan Koevoets op wie altijd een beroep gedaan mocht worden. Ook heel veel dank aan koster Johan Zagers van de Trudo, die tijdens de viering de livestream bediende en voor een prachtige weergave van de dienst heeft gezorgd. Dank je wel ook aan Ad Goossens, bestuurslid van de Sint Franciscusparochie en lid van de parochiekerncommissie Rucphen, die foto’s wilde maken en gezorgd heeft voor een fraai beeldend overzicht van de viering.
Ook zeer veel dank aan mijn collega’s pastoor Hans van Geel, diaken Jan van Steenoven en pastoraal werker Embregt Wever. Het was weer erg fijn om, nu voor de allerlaatste keer, samen met hen te mogen voorgaan.
Dank je wel ook aan Ineke Lochten en Eugene Rokx, die als vicevoorzitters van de beide parochiebesturen iedereen in de viering welkom hebben geheten en een dankwoord hebben uitgesproken. In het dankwoord werd mij een icoon geschonken, die door een parochiaan is geschilderd. De prent hierboven staat op die icoon afgebeeld en toont de zogenoemde vriendschapsicoon, waar Jezus de arm om de schouder legt van een vriend. Daarin mogen we lezen dat iedere mens als een vriend van Jezus een arm om de schouder gelegd krijgt. Wat een bijzonder mooi cadeau, heel erg veel dank hiervoor. De icoon krijgt een speciaal plekje in huis.
Na de viering waren er koffie, broodjes en soep, in een tent opgebouwd naast de kerk. Wat was ook die aanblik en deze verzorging van hoog niveau. Alles wederom verzorgd en uitgevoerd door vrijwilligers van de Willibrorduskerk, aangevuld met vrijwilligers uit andere kernen. Waar zouden we toch zijn als kerk, zonder hen? Tot mijn verrassing speelde de fanfare van Sint Willebrord sfeervolle muziek onder de koffie. Dank je wel ook aan de fanfare voor hun serenade, die voor mij geheim gehouden werd.
Ik heb de dag van het afscheid als zeer weldadig, ontroerend en als rijkdom ervaren. Ik heb er samen met mijn vrouw en kinderen uitbundig van kunnen genieten, hoewel het voor mij niet eenvoudig was om zo pontificaal in het middelpunt te staan. Aan het einde van de viering heb ik symbolisch mijn gebedsmantel uitgedaan, waarmee een einde werd gemarkeerd van vele jaren werken in de wijngaard van de Heer. Ik ben hierna in de bank gaan zitten, naast mijn vrouw en kinderen, want ik was van voorganger naar kerkganger gegaan. Nadat ik in de bank had plaatsgenomen heeft pastoor Hans mij toegesproken. Voor zijn warme woorden ben ik hem zeer dankbaar. Ze hebben mij heel erg goed gedaan.
Wat was het mooi om te zien en te voelen waartoe kerkmensen in staat zijn, wanneer zij de handen ineen slaan en zich willen inzetten voor een gedenkwaardige feestdag. Op 10 september is er weer een mosterdzaadje van hoop voor de kerk gezaaid.
Nogmaals heel veel dank aan iedereen, die bijgedragen heeft aan mijn afscheid en die ervoor heeft gezorgd, dat het een onvergetelijke ervaring werd. Moge het u allen zeer goed blijven gaan.
Wim van Reen, voormalig pastoraal werker.
