Op dinsdag 7 juli mocht de Sint Franciscusparochie in de gemeente Rucphen het Pinkstervuur en de geloofsbrief ontvangen uit de handen van gelovigen uit de Heilige Bernardusparochie. Wij danken de mensen uit de Bernardusparochie voor het brandend houden van het pinkstervuur en voor hun mooie woorden in hun geloofsbrief. Het Pinkstervuur verplaatste zich op donderdag 9 juli naar de parochies van de regio Zundert.
Aangezien voor beide regio’s er één pastoraal team aanspreekbaar is, beperken we ons tot één gezamenlijke geloofsbrief. Het Pinkstervuur en de geloofsbrief van onze beide regio’s werden vervolgens overgedragen aan de gelovigen van de Norbertusparochie te Roosendaal. Wij hopen dat het ook ons gegeven is het pinkstervuur brandend te houden en te beschermen, zodat de mensen in de Norbertusparochie zich er ook aan mogen warmen.
Met het pinkstervuur in ons midden hebben wij enkele activiteiten ontwikkeld die een diaconale, een catechetische en een liturgische invalshoek kenden. In de ochtend werd een diaconaal bezoek gebracht aan de vogelopvang in Zundert. Zorg voor de schepping is een opdracht voor elke mens. Vrijwilligers zorgen voor beschadigde vogels om ze weer in vrijheid terug te plaatsen. In Sint Franciscus, de patroonheilige van een van onze parochies, vinden de vogels een bondgenoot. In de middag werd op twee plaatsen het geloofsgesprek gehouden aan de hand van het Bijbelverhaal van de uitzending van de 72 leerlingen. Tegen de avond werden beide dagen afgesloten met een gebedsviering in de stijl van Taizé.
Scharniermoment van hoop
We voelen dat we bij een scharniermoment van parochie- en geloofsontwikkeling terecht zijn gekomen. We staan aan het begin van een transitie, waarvan we hopen en vertrouwen, dat we ons erdoor iets minder ongerust zullen maken over financiën, gebouwen, aantallen vrijwilligers en beroepskrachten. Dat we meer mogen leven vanuit de hoop die in ons werd gelegd. En dat het Pinkstervuur ons hieraan mag herinneren.
Het houden van geloofsgesprekken is een mooie stap op weg naar verdieping van ons geloof, naar versterken van het vertrouwen, dat God zijn kerk zal renoveren en dat niet alles van ons zal hoeven afhangen.
Door samen stil te zijn en te bidden, te luisteren naar mooie liederen uit Taizé, worden wij door God aangeraakt met eerbied en schoonheid voor de stille ruimte in onze eigen ziel. In die stille heilige ruimte woont de Heilige Geest, die ons de weg wijst naar de toekomst van geloven en kerkzijn.
We weten dat de krachten in onze geloofsgemeenschappen geringer geworden zijn, en dat we niet alles meer in huis hebben om grote stappen te kunnen zetten. We vertrouwen erop dat God ons zal leiden, en dat wij als kinderen Gods door Hem met het doopsel zijn toegerust om de beste leerlingen van Christus te worden, die we maar kunnen zijn.
Met alles wat we van God ontvangen hebben aan talenten en tekorten, zullen we onze stappen blijven zetten op de weg naar Gods Rijk. Wij vertrouwen erop dat ons gelovig zaaigoed mag ontkiemen en de groeikracht bezit die God zelf in ons heeft gelegd. We hopen zelf ooit een stukje van de oogst te mogen aanschouwen.
Op de weg naar Gods Rijk zullen we vallen en opstaan, struikelen en doorgaan. We geloven dat God ons op zijn weg zet met de droom voor zijn kerk:
Daarom dromen we van een kerk
waar je als kind van God gastvrij ontvangen wordt.
waar je als nieuwe parochiaan geholpen wordt, om te groeien in je geloof.
waar het zondags een feest is om deel te nemen, waarvoor je vrienden en buren uitnodigt om mee te doen.
waar volop meegezongen wordt met mooie muziek.
waar sterken en zwakken zich bij elkaar thuis voelen, elkaar steunen en volledig mens mogen zijn.
waar je in de preek God mag ontmoeten en voedsel krijgt voor de nieuwe week.
waar we naar elkaar omzien en kunnen groeien in geloof.
waar vrijwilligers hun talenten ontplooien, hun persoon voorop staat, zij elkaar helpen hun Godgegeven krachten te ontdekken.
Wij kunnen deze droom werkelijkheid laten worden, als wij leerlingen van Christus willen zijn. Wanneer wij als ranken worden aan de wijnstok die Christus is. We worden leerlingen, door ons te voeden met het Woord van God en door het voorbeeld van Christus te volgen.
Wij vormen de stenen, waarmee God zijn kerk zal bouwen.
We hopen en geloven, dat het vertrouwen dat God in onze harten legt, onze redding zal zijn.
We wensen de gelovigen van de Norbertusparochie toe, dat ook zij mogen blijven dromen van een kerk waar het goed toeven is.
Vrede en alle goeds
Pastoraal team regio Rucphen en Zundert
