Afgelopen zondag (10 mei) zou ik voor een retraite van een week naar Taizé in Frankrijk zijn gegaan. Helaas was het hele land in lockdown en dus ook de broedergemeneeschap van Taizé. Broeder Alois beschrijft wat dit met de gemeenschap heeft gedaan.
Bericht van broeder Alois
« Om gebeurtenissen niet alleen te doorstaan maar om, in God, ermee op te bouwen. »
In deze tijd van Pasen nemen de angsten en zorgen over het coronavirus wereldwijd toe. In Taizé vierden we voor het eerst de Goede Week en Pasen zonder bezoekers. We moesten de mensen die van plan waren om te komen, vragen om thuis te blijven, en de Kerk van Verzoening is dicht. We gaan door met ons leven van bidden en werken “afgesloten van alles maar verbonden met allen”. We beseffen ons goed dat het gebed ons verbindt met zovelen over de hele wereld.
Via telefoon en internet ontvangen we veel berichten van mensen die verspreid over de wereld dezelfde uitdagingen tegenkomen. Enkele van onze broeders wonen of reizen in Korea, Italië en elders. Onze Chinese broeders volgen in contact met hun families aldaar – nauwlettend en bezorgd – de ontwikkeling van de epidemie.
Los van de nodige voorzorgsmaatregelen en veranderingen in onze manier van leven, raakt deze onverwachte en uitzonderlijke gezondheidscrisis ons natuurlijk ook dieper. Allereerst zijn we bewogen met het lijden van de slachtoffers, de zieken, hun families en alle anderen die zwaar getroffen worden door de economische gevolgen. We bidden voor hen.
We willen ook onze dank en bewondering uitspreken voor allen die met man en macht de slachtoffers helpen en onze publieke diensten hierop afstemmen. Er zijn zoveel verhalen van creativiteit, vrijgevigheid en solidariteit, van mensen die zich verzetten tegen passiviteit en ontmoediging.
Hoe kan het anders dan dat we ons in deze moeilijke tijd afvragen: Wat vraagt Christus van ons? Wat reikt de Opgestane ons aan, hij die ondanks de gesloten deuren temidden van zijn ontmoedigde discipelen stond? Waartoe roept hij ons nu? Om in de huidige moeiten, zoals broeder Roger ( de stichter van Taizé) zei, “gebeurtenissen niet alleen te doorstaan maar om, in God, ermee op te bouwen.”
Christus volgen, leidt ons naar een ervaring van bekering, van ons wegdraaien van het duister naar het licht van de Opgestane. Laten we ons in ons dagelijks leven niet laten afleiden door angsten, woede, spijt, verwarring, en de duisternis die beslag wil leggen op de hele wereld en op al onze aandacht. Maar laten we diep in ons hart in verbinding blijven met de bron van vrede die altijd alles te boven gaat.
De sociale isolatie en voorzorgsmaatregelen nemen nog steeds toe om besmetting te voorkomen. Laten we temidden daarvan goed zorgen voor onze onderlinge relaties, die van onschatbare waarde zijn. Laten we door telefoongesprekken en berichten onze vriendschap laten blijken met mensen die afgezonderd zijn. Laten we in contact blijven –vooral met de ouderen, de meest kwetsbaren en zij die al met andere ziekten of moeiten te maken hebben.
In de komende tijd nemen wij wat concrete initiatieven om onze geestelijke verbondenheid te uiten. Elke avond wordt er vanuit ons huis een gebed met een klein groepje broeders uitgezonden. Dit is te vinden op de sociale media [http://www.taize.fr/nl_article27563.html] (om 20:30 uur Nederlandse tijd). En wie wil kan ons ook gebedsintenties sturen [http://www.taize.fr/nl_article3129.html].
Met de woorden van Paulus aan de Romeinen: “Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? Tegenspoed, ellende of vervolging, honger of armoede, gevaar of het zwaard? (…) Ik ben ervan overtuigd dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.” (Romeinen 8 vers 35,38-39 NBV)
Broeder Alois
